بخت سیه به کین من، چشم سیاهِ یار هم
حادثه در کمین من، فتنه‎ی روزگار هم

از مژه ترک مست من، صف زده بر شکست من
کار بشد ز دست من، چاره‎ی نظم کار هم

ساقی از این مقام شد، صبح نشاط شام شد
خواب خوشم حرام شد، باده‎ی خوش‌گوار هم

تار طرب گسسته شد، پای طلب شکسته شد
راه امید بسته شد، چشم امیدوار هم

طایر تیر خورده‎ام، ره به چمن نبرده‎ام
فصل خزان فسرده‎ام، موسم نوبهار هم

زهر ستم چشیده‎ام، بار الم کشیده‎ام
رنج فراق دیده‎ام، محنت انتظار هم

ای زده راه دین من، شاهد دل نشین من
چشم تو در کمین من، غمزه‎ی جان شکار هم

شاد ز تو روان من، زنده به بوت جان من
ذکر تو بر زبان من، مخفی و آشکار هم

ای بت دل‎پسند من، هر سر موت بند من
کاکل تو کمند من، طره‎ی تاب دار هم

لعل تو برق خرمنم زلف تو طوق گردنم
وه که به فکر کشتنم، مهره فتاده مار هم

دوش فروغی از مهی یافته جانم آگهی
کز پی او به هر رهی دل بشد و قرار هم

فروغی بسطامی