Oct 08
قرآن که مهین کلام خوانند آن را
گه گاه نه بر دوام خوانند آن را
بر گرد پیاله آیتی هست مقیم
کاندر همه جا مدام خوانند آن را
خیام
مهین: بزرگ
مدام: همیشه
مدام: شراب
قرآن که مهین کلام خوانند آن را
گه گاه نه بر دوام خوانند آن را
بر گرد پیاله آیتی هست مقیم
کاندر همه جا مدام خوانند آن را
مهین: بزرگ
مدام: همیشه
مدام: شراب
سلام.
مثل همیشه، عالی بود.
خدا توفیق عمل به قرآن رو به ما بده که دو صد گفته چون نیم کردار نیست.
استاد حکیم عمر خیام به راستی یکی از افتخارات بزرگ ما مردم پارسی زبان هست. چه در علم ریاضی و چه در شعر. رباعی هاش رو بی اندازه دوست دارم. بخصوص این رباعی:
با این دو سه نادان که چنان میدانند
از جهل که دانای جهان ایشانند
خر باش که از خری که این دونانند
هر کو نه خر است کافرش میخوانند
اعجاز رباعیات خیام نه فقط در مفهوم آن است، که در ایجازش است. من به این ایجازش خیلی علاقه دارم.
خره این مال ابن سیناست
آقای تقی؛
بهتر است در فضای مجازی یه مقدار مودب تر باشیم
لازم به ذکراست که این رباعی را حکیم عمر خیام سروده است
بدون تحقیق و همینطوری نظر ندهید.
در خرابات مغان نور خدا میبینم
وین عجب بین که چه نوری ز کجا میبینم
این نقد ببین و دست از آن نسیه بدار
که آواز دهل شنیدن از دور خوش است
گویند کسان بهشت با حور خوش است
من می گویم که آب انگور خوش است
این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار
که آواز دهل شنیدن از دور خوش است
این شعر از سراج قمری هستش نه خیام شما سایتتوت طبرستانیه ولی شعر یک مازندرانی رو به خیام نسبت دادین
یراج الدین قمری آملی .تصحیح شود
@ amir parsa:
درباره بسیاری از اشعاری که به خیام نسبت داده می شود تردید وجود دارد و شاید این رباعی هم از آن دسته باشد.
اما به نظر می رسد منظور شما رباعی زیر است که به سراج قمری نسبت داده می شود و بسیاری می گویند این رباعی را سراج قمری با الهام از همین رباعی خیام سروده است که در این پست آمده است:
قرآن که مهین کلام خوانند آن را
هر جا نه بر دوام خوانند آن را
بر خط پیاله آیتی هست به لهو
کاندر همه جا مدام خوانند آن را
درصورتی که منبع موثقی دارید سپاسگزار می شوم که ارائه کنید تا من هم با کمال میل نام شاعر را تصحیح کنم، حتی اگر نام این سرا طبرستان نباشد و طربستان باشد.
شما هم که دارید اشتباه میکنید
سالهاست که این رباعی در دیوان رباعیات خیام داره به چاپ میرسه.
شعری از آملی ها بگذارید ..در موضوعاتتون سراج قمری و طالب آملی و قاضی هجیم رو هم اضافه کنید.ممنون منتظریم
واقعا جالب است که خیام چنین توهین بزرگی به قران میکند و شما میگوئید به به و چه چه
معاد رو انکار میکند میگوئید جز مفاخر ماست.
گویند کسان بهشت با حور خوش است
من می گویم که آب انگور خوش است
این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار
که آواز دهل شنیدن از دور خوش است
تشکیک در روز معاد
ای آمده از عالم روحانی تفت
حیران شده در پنج و چهار و شش و هفت
می نوش ندانی ز کجا آمده ای
خوش باش ندانی بکجا خواهی رفت
انکار مبداء آفرینش و روز رستاخیز
شراب نوشیدن هم مثل حافظ شیرازی خلاف شرع کوچک این بابا بوده است.
واقعا خیام از مفاخر ماست!!!!!!!!!!!!!!!!!!
نه تنها از مفاخر ماست بلکه رباعیاتش کاملا روشنگرانه و بر ضد خرافات هست
علاوه بر خیام چکامه های همای هم فوق العاده هست:
زاهدا من که خراباتی و مستم به تو چه ؟
ساغر باده بود بر سر دستم به تو چه ؟
تو اگر گوشه محراب نشستی صنمی گفت چرا؟
من اگر گوشه میخانه نشستم به تو چه ؟
آتش دوزخ اگر قصد تو و ما بکند
تو که خشکی چه به من من که تر هستم به تو چه ؟
اینها که توهین به اعتقادات نیست.
همه این ابیات معانی و تفاسیر زیبایی دارند.
Khayam baes eftekhar iran va iraniye be arabi mesl to marbot nemishe
فسانه گشت و کهن شد حدیث اسکندر
سخن نو آر که نو را حلاوتی است دگر
هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود
وارهد از حد جهان بی حد و اندازه شود
****
تا چند زنم بروی دریاها خشت
بیزار شدم ز بتپرستان کنشت
خیام که گفت دوزخی خواهد بود
که رفت بدوزخ و که آمد ز بهشت
Khayam baes eftekhar iran va iraniye be arabi mesl to marbot nemishe
!
نظر دادن